Tag archieven: Recensie

Nog even achter mijn oortjes kriebelen

Titel: Nog even achter mijn oortjes kriebelen
Tekst en illustraties: Jörg Mühle
Uitgeverij: Gottmer, 2015
Oorspronkelijke titel: Nur noch kurz die Ohren kraulen?, Moritz Verlag, 2015
Vertaling: J.H. Gever
Bekroningen: genomineerd als Babyboekje van het Jaar 2016

Prentenboeken worden vooral (voor)gelezen voor het slapengaan. Een prentenboek dat hier uitermate voor geschikt is het populaire “Nog even achter mijn oortjes kriebelen”, van de Duitse schrijver en illustrator Jörg Mühle. Zoals zo vaak ligt de kracht in de eenvoud. Dit heerlijke prentenboek met minimale tekst en meeslepende illustraties nodigt jonge lezers, van 1 tot en met 4 jaar oud, uit in de gezellige wereld van het schattige Kleine Konijn.

Wat het boek zo populair maakt is dat “Nog even achter mijn oortjes kriebelen” meer is dan alleen een een verhaaltje voor het slapengaan. Het is een interactieve ervaring die verbinding en betrokkenheid tussen de lezer, verteller en de hoofdpersoon stimuleert. Vanaf het begin nodigt Mühle op een slimme manier kinderen (en de voorlezer) uit om deel te nemen aan het bedritueel van Klein Konijn. Of het nu gaat om het voorzichtig achter zijn oren te kriebelen, hem instoppen met een gezellige deken, of hem welterusten te kussen.

Nog even achter mijn oortjes kriebelen - Jorg Muhle - Gottmer -2015
Spread uit “Nog even achter mijn oortjes kriebelen”, Jörg Mühle, Gottmer, 2015
De illustraties ondersteunen het verhaal

De illustraties in “Nog even achter mijn oortjes kriebelen” zijn erg geslaagd, waarbij Jörg Mühle een goede balans vindt tussen eenvoud en expressiviteit. Met een minimalistische benadering weet Mühle op een magische manier de essentie van elk personage en elke scène vast te leggen, waardoor ze tot leven komen op de pagina’s. De kleuren zijn zacht en rustgevend, perfect passend bij de intieme sfeer van het verhaal. Het gebruik van subtiele details en texturen voegt diepte toe aan de illustraties en nodigt de lezer uit om zich volledig onder te dompelen in de wereld van het Kleine Konijn.

Het land van de grote woordfabriek

Auteur: Agnès de Lestrade
Illustrator: Valeria Docampo
Uitgeverij: Uitgeverij de Eenhoorn
Oorspronkelijke titel: La Grande fabrique de mots, Alice, 2009
Vertaling: Siska Goeminne

Het land van de grote woordfabriek is een bijzonder prentenboek dat lezers meeneemt naar een wereld waar woorden niet zomaar uitgesproken worden. Woorden kosten namelijk geld en de meeste mensen moeten zuinig zijn op wat ze zeggen. Geschreven door Agnès de Lestrade en prachtig geïllustreerd door Valeria Docampo, biedt dit boek een uniek perspectief op de kracht van taal en de waarde van authenticiteit.

De illustraties van Valeria Docampo brengen het verhaal tot leven met zachte pasteltinten en gedetailleerde beelden. De emoties van de personages zijn prachtig vastgelegd, waardoor de lezers zich gemakkelijk kunnen inleven in de wereld van het hoofdpersonage Florian. Het originele verhaal, samen met de goed doordachte zinnen, de sfeervolle illustraties maken dit prentenboek tot een pareltje om van te genieten.

Spread uit het land van de grote woordfabriek
Spread uit het land van de grote woordfabriek, Agnès de Lestrade en Valeria Docampo, 2009
Het verhaal van “Het land van de grote woordfabriek”

Het verhaal volgt een jongen genaamd Florian, die in een land leeft waarin woorden worden gemaakt en verkocht door de grote woordfabriek. Mensen moeten geld betalen voor elk woord dat ze willen zeggen.  Rijke mensen hebben zo de meeste en de mooiste woorden. Arme mensen vinden hun woorden tussen het afval (kletspraat) en eens per jaar er een woorden uitverkoop markt. Soms waaien er woorden door de lucht, die Florian probeert te vangen met een vlindernetje.

Florian wilt heel graag uitdrukken wat hij voor Siebelle voelt op haar verjaardag. Hij is niet tevreden met de standaard, fabrieksmatige woorden die iedereen gebruikt. Maar ja, hoe doe je dat, als je maar drie woorden bezit. Dit terwijl het rijke jongetje Oscar over heel veel mooie duren woorden beschikt en ook interesse heeft in Siebelle…

Spread uit het land van de grote woordfabriek, Agnès de Lestrade en Valeria Docampo, 2009
Spread uit het land van de grote woordfabriek, Agnès de Lestrade en Valeria Docampo, 2009

De Blaadjesdief

Titel: De Blaadjesdief
Auteur: Alice Hemming
Illustrator: Nicola Slater
Uitgeverij: Veltman Uitgevers, 2021
Oorspronkelijke titel: The Leaf Thief, Sourcebooks Jabberwocky, 2021

Het prentenboek “De blaadjesdief” van auteur Alice Hemming was geselecteerd als prentenboek voor de Kinderboekenweek van 2022. Het herfstthema van het prentenboek paste hier ook uitstekend bij. Ouders en docenten kunnen met behulp van dit boek kinderen vertellen over de wisseling van seizoenen, met name de herfst.

Bovendien is het een grappig verhaal met mooie illustraties. De illustraties van Nicola Slater brengen het bos tot leven met levendige kleuren en gedetailleerde details die de verbeelding prikkelen. De expressieve komische personages en weelderige, uitnodigende landschappen zullen zowel kinderen als volwassenen aanspreken. De speelse vormgeving van de tekst draagt verder bij aan de sfeer van het prentenboek.

Spread pagina uit "De Blaadjesdief", Alice Hemming en Nicola Slater, 2021, Veltman
Spread pagina uit “De Blaadjesdief”, Alice Hemming en Nicola Slater, 2021, Veltman
Het verhaal van de Blaadjesdief

Op een mooie herfstdag ligt eekhoorn lekker in zijn eigen nest te genieten van de kleuren van de herfstbladeren aan de boom. Dan ontdekt hij dat er een blaadje weg is… Hij denkt dat het gestolen is en vraagt advies aan vogel. Vogel legt uit dat het heel normaal is om in deze tijd van het jaar blaadjes “kwijt te zijn”.

De volgende morgen zijn er echter nog meer blaadjes weg en eekhoorn vraagt in paniek aan specht of hij zijn blaadjes heeft. Vogel legt nog een keer uit dat het heel normaal is dat de blaadjes weg zijn en vertelt eekhoorn dat hij maar even tot rust moet komen in zijn nestje.

De volgende morgen ziet eekhoorn dat bijna alle blaadjes weg zijn. Als hij in paniek naar vogel rent ziet hij dat vogel zijn huisje mooi heeft versierd met … blaadjes. “Ben jij de blaadjesdief?”, vraagt eekhoorn. “Nee”, zegt vogel. Ik zal je eens laten zien wie de blaadjesdief is. Dan komt eekhoorn er achter wie de blaadjesdief is…Maar of hij het echt begrepen heeft wordt duidelijk in het hilarische einde…

Het boek geeft aan het einde nog informatie over de herfst en waarom blaadjes van de bomen vallen.

De sneeuwman – klassieker

Titel: De sneeuwman
Illustraties: Raymond Briggs (1934-2022)
Uitgeverij: Bussum Van Holkema & Warendorf , 1978
Oorspronkelijke titel: The Snowman, Hamish Hamilton, 1978

Het klassieke prentenboek “De Sneeuwman” is het debuut van Raymond Briggs. Het werd in 1978 uitgegeven en hoewel er later versies zijn verschenen met tekst, bevat het originele prentenboek geen tekst. Kinderen kunnen zo hun eigen fantasie gebruiken om het verhaal te vertellen en te beleven. De illustraties, op sommige pagina’s in stripvorm, zijn prachtig en kleurrijk. Ze zijn gedetailleerd en laten de schoonheid van een winterse omgeving zien, terwijl ze tegelijkertijd de emoties en het avontuur van het verhaal weergeven.

Het verhaal van De Sneeuwman

De Sneeuwman begint met een jongetje dat op een winterse dag naar buiten gaat om een sneeuwpop te maken in zijn achtertuin. Hij bouwt een levensgrote sneeuwman, compleet met muts en sjaal. Als hij gaat slapen kijkt hij nog even verrukt naar zijn sneeuwpop. Dan wordt hij wakker en ziet hij dat de sneeuwman tot leven is gekomen. Hij vraagt hem binnen en laat zijn huis zien (o.a. de verwarming en de koelkast) en samen maken ze plezier.
Na het ontbijt neemt de sneeuwpop hem mee naar buiten om op avontuur te gaan. Samen vliegen ze over het winterse landschap en de stad. Als ze terug komen gaat de sneeuwman weer op zijn plek staan in de tuin en geven ze elkaar nog een dikke knuffel. Dan valt het jongetje in een diepe slaap. Als hij de volgende ochtend wakker wordt van de zon die in zijn gezicht schijnt, rent hij gelijk naar de tuin… maar dan ziet hij dat de sneeuwpop gesmolten is…

pagina uit de sneeuwman, Briggs, 1978 Illustratie uit de sneeuwman, Briggs, 1978

In een interview uit 2012 voor de Radio Times vertelde Briggs over het sombere einde van het verhaal: “Ik heb geen blije eindes. Ik creëer wat logisch en onvermijdelijk is. De sneeuwman smelt, mijn ouders zijn gestorven, dieren sterven, bloemen sterven. Alles doet dat. Er is niets bijzonder sombers aan. Het is een feit van het leven.”

In 1982 werd er een animatiefilm gemaakt van het boek en later verscheen er nog een vervolg op het boek “ De sneeuwman en de sneeuwhond”.

Wist je dat er een officiële website bestaat van De Sneeuwman?

Het kleurenmonster

Titel: Het kleurenmonster
Tekst: Anna Llenas
Illustraties: Anna Llenas
Uitgeverij: De Vier Windstreken, 2017
Oorspronkelijke titel: El Monstruo de Colores, Editorial Flamboyant S.L, 2012
Vertaling: Textcase

Er zijn meer prentenboeken met als thema emoties bij kinderen, maar “Het kleurenmonster” van de Spaanse Anna Lledas is wel een hele leuke. Anna Lledas is, naast grafisch vormgever, een creatieve psychotherapeute en gespecialiseerd in kunst en emotionele educatie. Ze heeft er dus ook echt verstand van… Het kleurenmonster is haar debuut en is inmiddels in meer dan dertig talen verschenen en er zijn meer dan vijf miljoen exemplaren verkocht.

Illustratie uit "Het kleurenmonster" van Anna Llenas, De Vier windstreken, 2017
Illustratie uit “Het kleurenmonster” van Anna Llenas, De Vier Windstreken, 2017

Het succes is mede te danken aan de originele illustraties die Lledas met behulp van collagetechniek, potlood en waskrijt digitaal verwerkte tot het uiteindelijke resultaat. Door gebruik te maken van de collagetechniek ontstaat er een soort 3d effect in de illustraties. Door het combineren van herkenbare emoties en kleuren maakt dit prentenboek het bespreken van emoties met jonge kinderen heel laagdrempelig. Ideaal voor thuis en voor op school dus. Kinderen kunnen bijvoorbeeld ook op een speelse manier zelf een kleurenmonster tekenen of knutselen. Inmiddels is er een ook een vervolg verschenen “Het kleurenmonster gaat naar school”.

Het verhaal van “Het kleurenmonster”
Het kleurenmonster Anna Llenas
Het kleurenmonster

In het begin van het verhaal maken we kennis met een aandoenlijk kleurenmonstertje. Het monstertje is een beetje in de war, maar weet niet goed waarom. Een meisje (zonder kleuren) wil het monstertje helpen om zich weer fijn te voelen door al zijn gevoelens uit elkaar te halen en een plekje te geven. De volgende emoties en kleuren worden eenvoudig beschreven: blijdschap (geel), verdriet (blauw), woede (rood), angst (zwart-grijs), kalmte (groen). Uiteindelijk krijgt elke emotie een eigen plekje ehh potje en staan ze letterlijk op een rijtje op de plank. Tot slot mag de lezer raden wat er aan de hand is als het kleurenmonster helemaal roze wordt.

Laat maar los, Koala

Titel: Laat maar los, Koala
Tekst: Rachel Bright
Illustraties: Jim Field
Uitgeverij: Gottmer, 2017
Oorspronkelijke titel: The Koala who could, Hachette Children’s Group, 2016
Vertaling: Bette Westera
Bekroningen: Sainsbury’s Book Award en de Evening Standard Oscar’s Book Prize


Laat maar los Koala is een prentenboek van het succesvolle auteur en illustrator duo Rachel Bright en Jim Field. Zij maakten samen ook “De leeuw in de muis” en “Twee vechtende eekhoorntjes”. Laat maar los Koala kenmerkt zich weer door de prachtige illustraties van Field die naadloos aansluiten op de rijmende tekst van Bright, die door Bette Westera weer erg goed vertaald is in het Nederlands. Westera heeft het ritme van de oorspronkelijke rijm weten te behouden en daardoor leest het verhaal heerlijk voor.

spread uit Laat maar los koala, bright en field, Gottmer, 2017
spread uit “Laat maar los koala”, Rachel Bright en Jim Field, Gottmer, 2017

De illustraties zijn sfeervol en hebben de voor Field kenmerkende vrolijke en humoristische noot.  Afwisselende pagina vullende spreads en sterke typografie maken het prentenboek een feestje om te bekijken. Tip: kijk eens op de website van Jim Field om een aantal schetsen te bekijken van de illustraties van de Koala.

Het verhaal zelf is eenvoudig maar daarom niet minder goed. Een Koala die zich letterlijk vasthoudt aan zijn vertrouwde omgeving leert zijn angsten te overwinnen en ontdekt dat een nieuwe omgeving en nieuw avontuur best aangenaam kan zijn.  Een ideaal thema voor kinderen die moeite hebben met verandering en om het oude en vertrouwde los te laten.

illustratie uit "Laat maar los koala", Rachel Bright en Jim Field, Gottmer, 2017
illustratie uit “Laat maar los koala”, Rachel Bright en Jim Field, Gottmer, 2017
Het verhaal van Laat maar los, Koala

In het begin van het verhaal maken we kennis met de vertederende kleine koala die zijn boom hangt. Niets doen en dutjes daar houdt hij van. Hij is immers kampioen in stil blijven hangen. Op de grond komt hij niet. Daar is het te druk en te lawaaiig. Zo zat hij daar weken, lekker veilig in zijn boom. Totdat hij wakker schrok van een kloppend geluid van een specht. De boom breekt en kleine koala ligt op de grond. Laat maar los koala zeggen de andere dieren. En ineens heeft hij zin om leuke dingen te doen. Vrolijk en vrij gaat hij spelen en nieuwe avonturen aan.

Grappig feitje: oplettende lezers zullen zien dat de Koala het boek “De leeuw in de muis” aan het lezen is.

De NEEhoorn

Titel: De NEEhoorn
Tekst: Marc-Uwe Kling
Illustraties: Astrid Henn
Uitgeverij: Volt, 2020
Oorspronkelijke titel: Das NEINhorn, Carlsen, 2019
Vertaling: Jaap Robben
Bekroningen: LovelyBooks Lezersprijs in de categorie prentenboeken

Marc-Uwe Kling en Astrid Henn hebben met de NEEhoorn een prentenboek gemaakt die zeker in aanmerking komt voor het “prentenboek van het jaar”.  Het avontuur van de eenhoorn die zich niet thuis voelt in de zoete en ogenschijnlijk perfecte eenhoornwereld zal veel lezers doen schaterlachen.

De zoete eenhoorn wereld Marc-Uwe Kling en Astrid Henn
De zoete eenhoorn wereld uit de NEEhoorn, Marc-Uwe Kling en Astrid Henn, Volt, 2020

De NEEhoorn is geen prentenboek voor liefhebbers van lieve eenhoorns en prentenboeken met een moraal. Hoewel “jezelf zijn en vriendschap” misschien nog als thema’s aan het boek gegeven kan worden. De NEEhoorn is vooral een humoristisch prentenboek, vol kijk- en vertelplezier. Door de vele details, de kleine en soms paginagrote illustraties en het afwisselende lettertype en kleurgebruik valt er veel te ontdekken tijdens het (voor)lezen van het prentenboek. De pastelkleurige illustraties van Astrid Henn geven prachtig de zoete wereld van de eenhoorns weer en ondersteunen de deels in rijm gezette tekst, die overigens knap vertaald is uit het Duits door Jaap Robben.

Tip voor de echte prentenboek fan: koop (ook) het Duitse origineel. “NEIN” klinkt nou eenmaal lekkerder dan “NEE”.

Spread uit de NEEhoorn, Marc-Uwe Kling en Astrid Henn, Volt, 2020
Spread uit de NEEhoorn, Marc-Uwe Kling en Astrid Henn, Volt, 2020
Het verhaal van de NEEhoorn

In het zoete Hartenwoud wonen de eenhoorns vredig bij elkaar. Op een dag wordt er een mooie eenhoorn geboren. Deze eenhoorn gedraagt zich echter niet zo schattig zoals je misschien zou verwachten van een eenhoorn. Hij voelt zich niet op zijn plek en met zijn kwade ogen zegt hij overal “NEE” op. “Want dat is duidelijk en lekker kort….”. Nee tegen het gesuikerde geluksgras, nee tegen de engelen op suikerwolken, nee tegen de koddige kabouters en tegen de zeepbellenzee.

Als snel ontsnapt hij dan ook uit deze zoete sprookjesachtige wereld. Hij komt een WATbeer tegen (een dove wasbeer), ontmoet een KUS-m’n-KONT-hond (een hond die het nergens mee eens is) en samen bevrijden ze een WELLES-prinses (een prinses die altijd gelijk wil hebben). De vriendschap vormt zich en samen kunnen ze lekker chagrijnig en zichzelf zijn. Aan het einde van het verhaal wordt nog op humoristische wijze ingegaan waarom het prentenboek geen moraal heeft en zeker niet pedagogisch verantwoord is…

De neehoorn en de watbeer
De WATbeer uit de NEEhoorn, Marc-Uwe Kling en Astrid Henn, Volt, 2020

Op de laatste vier bladzijden van het boek worden nog meer vreemde en grappige dieren getoond, die de fantasie nog meer prikkelen en waarmee bijvoorbeeld een eigen verhaal gemaakt kan worden. Ken je bijvoorbeeld de WaarHommel, de Jamaarguar, de Simpelmees, de Tegenworm of de Flauwe-Vinvis al?

Coco kan het!

Titel: Coco kan het!
Auteur en illustrator : Loes Riphagen
Uitgever: Gottmer, 2019
48 pagina’s
Bekroningen: Prentenboek van het jaar 2021; 3×3 Honorable Mention Award New York; Longlist World Illustration Award 2020


“Coco kan het” is het nieuwste prentenboek van Loes Riphagen en is verkozen tot prentenboek van het jaar 2021. Met kleurrijke, aandoenlijke en grappige illustraties wordt het verhaal vertelt over het jonge vogeltje Coco die voor het eerst gaat vliegen. En dat is best spannend. Een prentenboek met humor over proberen en doorzetten, maar ook over vriendschap en geborgenheid.

illustratie coco kan het
Spread uit Coco kan het!, Loes Riphagen, Gottmer 2019

Het is letterlijk een aaibaar prentenboek, want de luxe versie heeft een zachte kaft. Voor een prentenboek van Loes Riphagen zijn de illustraties vrij rustig en eenvoudig, met zachte tinten zonder veel details. Maar er blijft nog genoeg om naar te kijken, leuke kleine beestjes en plantjes bijvoorbeeld. De korte, vlotte zinnen ondersteunen de illustraties en laten zich makkelijk voorlezen.

illustratie coco kan het
Het is daar beneden best gevaarlijk… Loes Riphagen, Gottmer 2019

Het verhaal van Coco kan het!

Vandaag is een grote dag, want alle babyvogeltjes gaan voor het eerst vliegen. Maar Coco durft niet. Het is zo hoog en bij mama in het nest is het veilig! Wat als ze valt of als de kat haar grijpt denkt ze? Maar als het wel lukt kan ze met haar vriendjes spelen en mooie vormen in lucht vliegen. En ik kan zelf eten wat ik wil. Zou Coco haar vleugels durven uit te slaan? Misschien moet ma haar een zetje geven?

Julian is een zeemeermin

Titel: Julian is een zeemeermin;
Tekst en illustraties: Jessica Love;
Uitgeverij: Randazzo, 2019;
Oorspronkelijke titel: Julian is a mermaid, Candlewick Press, 2018;
Vertaling: Loes Randazzo.

Het verhaal van Julian is een zeemeermin

Julian ziet op een dag drie zeemeerminnen in het openbaar vervoer. Vanaf dat moment heeft hij maar een grote wens: een zeemeermin worden. Maar wat vindt zijn oma daarvan?

Pagina uit "Julian is een zeemeermin", Jessicia Love, Randazzo, 2019
Pagina uit “Julian is een zeemeermin”, Jessicia Love, Randazzo, 2019

Het boek gaat in op het jezelf mogen kleden en verkleden zoals jij wil. Dat het niet erg is dat als je een jongen bent je wilt verkleden als een zeemeermin. Julian is bang voor de reactie van zijn oma, maar in plaats daarvan besluit oma hem mee te nemen naar een plek waar nog meer mensen zijn verkleed als zeemeermin. Een plek waar hij zichzelf kan zijn en zich niet hoef te schamen voor zijn dromen.  Het boek sluit uitstekend aan bij het actuele thema inclusiviteit en dat je mag zijn wie je bent.

In het prentenboek wordt weinig gebruik gemaakt van tekst. Het verhaal wordt met name verteld door middel van duidelijke en prachtige illustraties. Over elke illustratie is goed nagedacht. Af en toe zie je wel een zinnetje tekst, maar dat is puur ter ondersteuning van de afbeeldingen.

Spread uit "Julian is een zeemeermin", Jessicia Love, Randazzo, 2019
Spread uit “Julian is een zeemeermin”, Jessicia Love, Randazzo, 2019

‘Julian is een zeemeermin’ is het debuut van Jessica Love. Haar tweede boek over Julian ’Julian at the wedding’ verschijnt in oktober 2020 in Amerika. Hopelijk verschijnt ook hiervan een Nederlandse vertaling.

Recensie door Floor Daasvand

Gewoon zoals je bent

Titel: Gewoon zoals je bent
Auteur en illustrator: Jonny Lambert
Uitgeverij: Veltman Uitgevers, 2016
Oorspronkelijke titel: Little Why, Little Tiger Press, 2016
Vertaling: Ellen Hosmar / Vitataal

‘Gewoon zoals je bent’ is geschreven en geïllustreerd door de Britste beeldend kunstenaar Johnny Lambert. Hij heeft diverse prentenboeken op zijn naam staan, waarin altijd dieren de hoofdrol spelen. Het prentenboek is in Nederland in 2016 uitgegeven door Veltman Uitgevers en stond in de Prentenboeken-top 10 van 2018.

Het verhaal van Gewoon zoals je bent

Op de uitnodigende, frisse witte kaft van het prentenboek, zien we het kleine olifantje Snuf, tussen de statige lange benen van een giraffe. Snuf moet netjes in de rij lopen van de kudde olifanten, maar er is zoveel te zien, dat dit niet lukt.

illustratie uit gewoon zoals je bent, Lambert, 2016
illustratie uit gewoon zoals je bent, Lambert, 2016

Kleine Snuf wordt afgeleid door alle dieren die de kudde onderweg tegenkomt. Eerst komt Snuf Gnoe tegen, die prachtige prikhoorns heeft. Snuf wil ook wel van die prikhoorns, zodat hij iedereen bang kan maken. Vervolgens ziet Snuf de superlange steltpoten van de giraffen. Snuf wil ook wel zo giga-groot zijn, een gespikkelde zachte vacht hebben zoals Cheeta, of superscherpe hap-hap-tanden hebben, zoals Krokodil die heeft. Telkens wanneer Kleine Snuf de rij verlaat, krijgt hij te horen: “Blijf in de rij!” Kleine Snuf wordt er zelfs verdrietig van.

Uiteindelijk komen de dieren aan bij een waterplas en krijgt Kleine Snuf te horen dat hij geen gespikkelde vacht of puntige hoorns nodig heeft. Kleine Snuf heeft immers flapper-de-flaporen en een super-spetterende slurf: “Kleine Snuf, je bent speciaal, gewoon zoals je bent!”

Illustraties en interactie

Het verhaal is vrij eenvoudig, maar daardoor goed te volgen voor peuters en kleuters, die zich ongetwijfeld zullen herkennen in Kleine Snuf. Het is immers niet altijd leuk om in de rij te moeten lopen, wanneer je om je heen zoveel interessante dingen ziet. Het telkens terugkerende ‘Blijf in de rij!’ is voor jonge kinderen uitnodigend om mee te roepen. Snuf wordt in het boek niet benoemd als een jongen of een meisje, waardoor kinderen hier hun eigen invulling aan kunnen geven.

De illustraties zijn duidelijk en aansprekend, met grappige details, zoals een kleine blauwe vogel die op elke pagina opduikt en Kleine Snuf zelfs uit de bek van de krokodil trekt. Op elke pagina zijn ook twee insecten te zien, die een keutel voortduwen.

illustratie uit gewoon zoals je bent, Lambert, 2016
illustratie uit gewoon zoals je bent, Lambert, 2016

‘Gewoon zoals je bent’ is een mooi vormgegeven prentenboek, over een vertederend olifantje en leent zich uitstekend voor interactief voorlezen. De illustraties concentreren zich op Kleine Snuf, waardoor van de andere dieren vaak alleen de poten, de staart, de bek of de slurf zijn afgebeeld. Kinderen zullen hierdoor willen raden welke dieren te zien zijn. Bovendien biedt het prentenboek voldoende mogelijkheden om met jonge kinderen te praten over het belang van het volgen van regels, om de Afrikaanse wilde dieren te bespreken, met hun typische uiterlijke kenmerken en natuurlijk om onderlinge verschillen tussen kinderen bespreekbaar te maken, met de boodschap dat iedereen speciaal is, gewoon zoals je bent.

Recensie door Joyce Kuenen